به گزارش “آی دبلیو اسپورتس” آژانس ورزش زنان ایران؛ مسابقات انتخابی تیم ملی کاراته که در بخش کومیته چهارم و پنجم شهریورماه در دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات تهران برگزار شد حاشیه‌هایی را به همراه داشت.
در حاشیه این مسابقات، فاطمه نودهقان کاراته کای مدعی وزن منهای ۵۰ کیلوگرم به شکل عجیبی از رسیدن به مدال بازماند. دور از ذهن نبود که او حتی بتواند چهره طلایی این وزن باشد اما همه چیز برای او ناگوار پیش رفت.
“کاراته کایی که جلو بود اما بازنده شد
فاطمه نودهقان یکی از کاراته کاهایی بود که شرکت کنندگان در مسابقات بر شایستگی او برای حضور روی سکو اذعان داشتند اما آسیب دیدگی او سبب شد او در حالی که برابر سوده خلیلی پیروز بود، بازنده اعلام شود.
این روایت نودهقان در گفتگو با آژانس ورزش زنان ایران است: در وزن من چهار جدول وجود داشت که بیشتر نفرات رنکینگ دار در آن قرار داشتند، من و سوده خلیلی به فینال جدول خودمان رسیدیم و در مسابقه رو در رو، من هفت بر یک جلو بودم.
فقط ۴۸ ثانیه تا پایان مسابقه زمان باقی مانده بود. در حین رقابت من به زمین افتادم و داور وسط “یامه” داد اما هنگام بلند شدن، حریفم احتمالاً صدای داور را نشنید و ضربه‌ای به سمت من پرتاب کرد که منجر به اصابت با صورت من شد.
داور وسط من را پیش پزشک مسابقه برد تا او میزان آسیب دیدگی را بررسی کند. هنگامی که از تاتامی بیرون رفتم و کنار پزشک نشستم، داور به پزشک گفت آیا بازیکن (من) می‌تواند ادامه دهد و یا خیر؟
پزشک در جواب داور گفت صبر کنید تا قسمتی که ضربه خورده را پانسمان کنم و بعد نظر نهایی را بدهیم، در همین چند دقیقه ناگهان داور وسط گفت که من نمی‌توانم بازی را ادامه دهم و به نحوی پزشک را مجاب کرد که با ادامه رقابت من مخالفت کند.
بعد از شش هفت دقیقه داور دوباره از پزشک همان سؤال را پرسید و این بار پزشک پاسخ داد خیر نمی‌تواند ادامه دهد در صورتی که من احساس درد نمی‌کردم و حتی تمام بازیکنان حاضر در مسابقه شاهد این ماجرا هستند که آسیب دیدگی عمیق و جدی نبود.
حتی عکس‌های من منتشر شده است. من و مربی‌ام بارها گفتیم می‌توانم ادامه دهم، حتی قبلاً من با پای شکسته هم در فینال مسابقه داده‌ام و برده‌ام اما برایم جالب است اینجا که فقط یک خراش کوچک بود من را از ادامه رقابت منع کردند با اینکه جلو بودم و پیروزی در اختیار من بود.
آیا در حق نودهقان اجحاف شد؟
به طور استاندارد، نظر پزشک تعیین می‌کند که داور در قبال یک بازیکن مصدوم چه تصمیمی بگیرد. بر این اساس داوران به تنهایی قادر به اظهار نظر در مورد سرنوشت بازیکن مصدوم نیستند.
قسمت عجیب ماجرا اینجاست که پنل داوری این بازیکن را “کیکن” کرده‌اند. (توضیح: کیکن در کاراته به معنای این است که بازیکن از تمام مسابقات پیش رو در آن دوره رقابت، حذف می‌شود).
گذشته از این، اگر آسیب‌دیدگی او به حدی بوده که منجر به این شده که هم از آن مسابقه و هم از ادامه سایر رقابت‌ها حذف شود آبا اقدامات پزشکی جدی‌تری در مورد او اعمال شده است؟
بررسی آژانس ورزش زنان ایران نشان می‌دهد وقتی پزشک مربوطه پی می‌برد آسیب آن‌قدرها هم جدی نیست و برای جبران خطایش به تیم داوری عنوان می‌کند “نودهقان می‌تواند ادامه دهد” (حداقل در جدول شانس مجدد) پنل داوری نمی‌پذیرد و تاکید می‌کند رأی برای یک بار صادر شده و برنمی‌گردد.
نو دهقان در این باره می‌گوید افزود: سپس من را راهی و روانه کادر درمان سیار و آمبولانس‌های بیرون از سالن کردند تا من را مجاب کنند همه مخالف ادامه رقابت تو هستند و ما مرتکب اشتباهی نشده‌ایم.
او می‌افزاید: یکی از اعضای کادر درمان با معاینه چشم من گفت این زخم به هیچ عنوان به چشم آسیب نمی‌رساند و یک خراش کوچک است.
نودهقان در پاسخ به این سؤال که” چه زمان تو را به کادر پزشکی معرفی کردند؟“ گفت: من بلافاصله تحت اقدامات پزشکی قرار نگرفتم. زمانی من را نزد آمبولانس بردند که مدت زیادی از بازی‌ام گذاشته بود و در حقیقت نفرات اول تا سوم وزن من مشخص شده بودند.
علاوه بر فاطمه نودهقان که با این روایت تأمل برانگیز فرصت مدال را از دست داد، بازیکنان دیگری هم بودند که با وجود عملکرد فعلی و سابقه‌شان روی سکوی مدال قرار نگرفتند.
پیرامون این رقابت‌ها علاوه بر گلایه‌مندی تعدادی از بازیکنان و مربیان از نحوه داوری و میزان تأثیر گذاری آن، از فاطمه خنکدار، فاطمه سعادتی، فائزه چیذری، نازنین دوستی، دلارام دوستی، مبینا کاویانی و شیما آل سعدی به عنوان بازیکنان غایب این مسابقات یاد کرد.
