به گزارش افرا ورزش، سارا بهمنیار نماینده خوش‌تکنیک کومیته زنان ایران در دومین روز بازی‌های آسیایی مالزی با پشت سر گذاشتن اغلب حریفان خود توانست گردن‌آویز برنز را صاحب شود.
دختر گیلان از یک مدال در مسابقات قهرمانی جهان در اسپانیا چهره شد؛ اما پس از آن، زندگی ورزشی او پرفراز و نشیب سپری شد.
با این وجود، او اکنون پخته‌تر است. روزهای شیرین در کاراته وان و جهانی و تلخ در المپیک را پشت سر گذاشته است. سارا هنوز به‌اندازه‌ای جوان هست که میادین پرشماری انتظار او را بکشد.
بهمنیار در مورد عملکرد خود در مسابقات قهرمانی آسیا گفت: در اردو‌ها از ناحیه کتف دچار آسیب شدم. سه هفته دوران نقاهت را پشت سر گذاشتم و از کاراته دور بودم و برای آماده‌سازی فقط یک ماه زمان برای تمرین داشتم و به‌خوبی نتوانستم تمرین کنم.
او البته خوشحال است که در این مدت محدود، توانسته به این سطح از آمادگی برسد چنان که او در مالزی از لحاظ بدنی هم دچار مشکل نشد.
بهمنیار ۲۴ساله که در هر دو سبک کاتا و کومیته تبحر لازم را دارد در 15 سالگی اولین طلای جهانی خود را کسب کرده است، زمانی که یک کاراته کای نوجوان بود.
حضور در المپیک توکیو برای سارا خاطرات خوشی به جا نگذاشت؛ اما او همچنان امیدوار است که در بازگشت کاراته به المپیک تابستانی، به بزرگ‌ترین رقابت ورزشی جهان بازگردد و کار ناتمام توکیو را تمام کند.
سارا می‌گوید: مدال المپیک آرزو نیست؛ بلکه برای من یک هدف است. می‌دانم که باید به این هدف برسم. امیدوارم کاراته در لوس آنجلس ۲۰۲۸ به المپیک اضافه شود.
بهمنیار در مسابقات آسیایی با وزن ۵۰- کیلوگرم شرکت کرد. او درباره سطح مبارزات در این وزن می‌گوید: در این وزن چالش‌های زیادی وجود دارد و هر سال یک نفر سکو اول را تصاحب می‌کند و عملاً ثبات معنای چندانی در وزن منهای ۵۰ ندارد. می‌توان گفت تمامی شرکت‌کنندگان این وزن آماده و سرحال بودند. از دور اول بازی‌ها هر بازی حکم فینال دارد و یک غفلت ممکن است به بهای شکست و حذف در همان مسابقه اول یا دوم تمام شود.
سارا می‌افزاید: برای چنین رقابتی باید در آمادگی صددرصد باشید. هیچ مسابقه‌ای برای دست‌گرمی وجود ندارد. این یک جنگ تمام‌عیار و نیازمند به پیشروی قدم‌به‌قدم است؛ زیرا در هر مسابقه حریفی انتظار شما را می‌کشد که برای شکست شما برنامه دارد.
با این جود، سارا معتقد است چالش‌های موجود زندگی ورزشی، برایش لذت‌بخش است: کاراته یک هنر رزمی است که باید طی ۳ دقیقه بهترینِ خودت را به نمایش بگذاری. باید هر دور برای بهتر دیده‌شدن تلاش کنی و هر برد حس شیرینی دارد. حسی که تکراری نمی‌شود.
کار در مالزی برای سارا تمام است. بهمنیار در این باره می‌گوید: از این مسابقات درس بزرگی گرفتم و اطمینان دارم در تورنمنت کار بعدی، نقص‌های فنی را جبران خواهم کرد. بعد از المپیک از لحاظ روحی در شرایط مساعدی نبودم و حتی می‌توانم بگویم که دچار افسردگی شدم. خدا را شاکرم که در همه مسابقات اخیر با دست پر برگشتم.
بهمنیار از حال و هوای پرامید خود خوشحال است. او برای میادین بزرگ پیش رو (بازی‌های آسیایی و مسابقات قهرمانی جهان) سراسر انگیزه به نظر می‌رسد و معتقد است بزرگ‌ترین حسن برای هر ورزشکار، برتری روانی نسبت به رقبا است.
سارا بهمنیار در یک خانواده آمیخته با کاراته بالید. او کاراته را با خواهرش که حالا مربی است شروع کرد، فعالیت حرفه‌ای او زیر نظر مادرش و سپس فاطمه قاسمی، دخترخاله‌اش که ملی‌پوش کاراته ایران و در مقطعی مربی تیم ملی نیز بود ادامه یافت و اکنون سارا بابت همراهی و انگیزه‌ای که از خانواده نشات گرفته، شکرگزار و قدردان است.
